Vertel me: Hoe was jouw dag vandaag? De mijne had vele gezichten. Letterlijk wat mijn boswandeling betrof. Het vriendelijke ochtendzonnetje had velen met mij vroeg uit het bed gehaald. Menigeen liep met het hoofd naar de grond gebogen op zoek naar de eikels met hoed en de kastanjes met hun jas van stekels. Ik was op zoek naar die rode hoedjes met witte parels. Helaas, ik vond ze niet. ‘Nog te vroeg’, dacht ik en onderweg fantaseerde ik ze er gewoon bij. Éen laan in het bos bevond zich al in een volledig herfstkleed en dat maakte alles in een klap weer goed. Thuisgekomen hoorde ik ze roepen: ‘En wij dan, worden wij niet geplukt?’ ‘Natuurlijk’ riep ik. Leuk klusje voor vandaag. De laatste appels van dit jaar werden geoogst. De takken van de boompjes waren moe van het dragen van hun gewicht en haalden opgelucht adem terwijl ze opveerden. Al die ronde rode hoofdjes keken me uitdagend aan vanuit de mand. Eentje was om op te vreten. Bijna alle laatste zomerklusjes waren aan kant. Hup, even doorzetten. De topjes, blouses, korte broeken, bikini’s, slippers verwees ik met een lief gebaar naar hun dozen. En, ja, ook de surfplank werd ontdaan van al zijn onderdelen. ‘De zomer is voorbij,’ zuchtte ik. Het laatste kwartaal van dit jaar klopt op de deur. De tijd van warme chocolademelk met slagroom, van thee met honing, de dikke trui, het stoere laarsje, de knusse sjaal en de behaaglijke winterjas. De laatste dag van september toonde mij zijn vriendelijke gezicht en was er een om in te lijsten. Winter, kom maar op!
copyright: jagritta olthof