top of page
Zoeken

Vlagen van bewondering

Foto van schrijver: Jagritta OlthofJagritta Olthof

Uitgezwaaid door moeder eend en haar zes jongen begin ik aan mijn vaartocht van vandaag. ‘Het tempo van de dag langzaam opschroeven,’ zeg ik tegen mezelf en ik zet de motor in de laagste stand om geluidsoverlast in deze prachtige omgeving zo minimaal mogelijk te laten zijn. Door de wolken piept een zonnestraal, die eindigt als een gouden streep over de kleine golfjes, die mij de weg wijzen. Een eenzame waterlelie, in de armen gesloten door een veld van diepgroene bladeren, wenst mij een ‘goedemorgen’ door zich van zijn mooiste kant te laten zien. Op mijn vinger maakt een blauwe libel een tussenstop, om vervolgens in dansende bewegingen de aan bakboordzijde groeiende dotterbloem te kunnen bereiken. De motor zet ik uit. Je kunt bij mij thuis zo nu en dan een kanon afschieten, maar dit moment van beeld en geen geluid ontroerd me. Langzaam drijft mijn boot richting een rietkraag, om er vervolgens in te blijven steken. Nog heel even niets, denk ik. Dan start ik opnieuw de motor en vervolg mijn route over een kronkelende vaart. Niet veel later komt me een houten salonboot tegemoet. A treat for the eyes. Slank, lang en sierlijk. Goed in de lak, voorzien van ingelegde ‘windroos’ motieven. Met open mond staar ik naar het schip dat aan bakboord mij, in al haar pracht, voorbij vaart. De oude schipper ziet mijn bewonderende blik en neemt met een grote glimlach zijn pet af. De twee grijze duifjes aan zijn zijde knikken me vriendelijk toe. Ik wil iets roepen, maar bedenk me net op tijd dat het de schoonheid van het moment geweld aan zal doen. De smalle vaart buigt naar stuurboord en gaat over in een breder geheel. De wind komt recht van voren. Even tranen de ogen. Vlak bij het sluisje valt mijn blik op een opvallende boot. Als ik een rebelse keuze zou durven maken, zou ik me hier als statement mee voortbewegen. De koe met zijn kop in de praatpaal op de voorplecht doet me breeduit glimlachen.

De wind trekt aan. Wanneer ik het meer bereik merk ik een over het water vliegende gestalte op. De nieuwste rage in windsurfland, foiling, die ken ik, maar in combinatie met een kite doet mijn hart meteen een vreugdedansje maken. ‘Dat wil ik ook ervaren,’ roep ik tegen de wind in. ‘Met hoge snelheid uit het water worden opgetild en vliegen. Bij dit vergeleken is mijn windsurfen inmiddels saai.’ Maar ik weet dat ‘het parlement’ er anders over denkt. ‘Op jouw leeftijd moet je de gevaren niet meer opzoeken.’ Vol bewondering volg ik de vliegende Hollander en ik denk: I want more and I want it fast. De rebelse meid in mij neemt de overhand. Bij de woonboot aangekomen nip ik niet veel later tevreden aan een glas wijn. A slow start of the day deserves a smashing finish. I look forward to tomorrow!


2 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

FATAAL LICHT

Comments


FOLLOW ME

  • Facebook Social Icon
  • Instagram
  • LinkedIn Social Icon

© 2020 by Jagritta Olthof

bottom of page