Tussen de vele mailtjes zat er eentje, die bij mij binnenkwam. En of het nu aan mijn hormoonspiegel ligt of niet, ik was ontroerd. Door de inhoud, maar ook door dat ik dacht: ‘Wat? Komt het door wat ik geschreven heb? Mijn hersenspinsel, dat een lezer uren kan boeien? Soms kan ik het zelf nog niet geloven. Een gedeelte uit de mail:
‘Wat een heerlijk boek heb je geschreven! Zowel mijn man als ik hebben het gelezen tijdens onze vakantie. Het was bijna vechten om wie verder mocht lezen. Knap werk om zo'n script te bedenken en daarmee ons als lezer zoveel uren te kunnen boeien. Bedankt. Mocht er een tweede boek komen, wij houden ons aanbevolen.
Wie moet wie eigenlijk bedanken? denk ik, en voel me als de vrouw op bijgaande foto.
‘Wat is het leven soms toch ge-wel-dig!’
Comments