Ik verzet de zinnen wat. Vandaag is het perfect weer om kappertje te spelen. En ik kan je vertellen, dat was nog een heel karwei. Als een soort slangenmens met het hoofd tussen de zijtakken door doe ik ‘knip, knip’ en dat allemaal vanaf een wiebelende huishoudtrap. Rekken, strekken en er bijblijven. Met afwisselend gebruik van de accuheggenschaar, de takkenschaar en voor het fijne werk de snoeischaar, ga ik de groene haren te lijf. De kapper is tevreden over het eindresultaat. Deze bomen zijn klaar voor de winter en de voorbereiding op het komende voorjaar. Ik voel nu mijn spieren al en weet het zeker: Vanavond kom ik de bank niet meer af. Als beloning wacht, gezeten aan de waterkant, het lezen van een boek. Geen tijd voor de workshop, dan maar een boek lezen van de meester zelf. ‘Als afscheid pijn doet’ durf ik nog niet aan, dus ik ga Dansen op de muur. Wat ik wel aandurf is afscheid nemen van een lange zomer op een mooie laatste zonnige dag in september.
copyright: jagritta olthof